یکی از خوانندگانی که الگوی هنرجویان آموزش آواز است محسن چاوشی است.
یکی از قدمای دیگر نسل دوم.
چاووشی نیز به رسمی که میان نسل اول باب بود
کار خود را با تقلید از مدل خواندن یکی از چهره های شاخص موسیقی آن سال ها آغاز کرد.
در آن سال ها علاوه بر چاووشی، خواننده ای به نام مجتبی کبیری نیز سعی می کرد ادای سیاوش قیمشی را درآورد.
آموزش آواز سنتی
مجتبی کبیری چند سال بعد به حاشیه رانده شد،
ولی محسن چاووشی خیلی زود مدل خواندن اختصاصی خود را پیدا کرد
و در مسیر تازه ای قرار گرفت.
نخستین آلبوم چاووشی، به نام «فرین» در سال ۱۳۸۳ منتشر شد.
او تا سال ۱۳۸۷ (یعنی سال انتشار نخستین آلبوم رسمی اش) پنج آلبوم غیررسمی منتشر کرده بود.
سال ۱۳۸۶ سالنامه اعتماد گفت و گویی به مناسبت خواندن چاووشی در فیلم «سنتوری» ترتیب داد
که در همان گفت و گو نرمش چاووشی و تغییر رویکردش به وضوح مشهود بود.
یک سال بعد از آن مصاحبه، حوزه هنری اولین آلبوم رسمی چاووشی به نام «یه شاخه نیلوفر» را منتشر کرد.
هر چند بین آثار مجاز این خواننده با آثار غیررسمی اش فاصله چشمگیری وجود داشت،
ولی میزان مدارا از سوی هر دو طرف مشهود بود.
چاووشی در گفت و گوی مشهورش با سالنامه اعتماد به نکته مهمی اشاره کرده بود:
«من از خواندن «نفرین» و ترانه «الهی سقف آرزوت خراب بشه روی سرت» الان پشیمانم.
آموزش آواز پاپ
آن زمان نباید آن ترانه را می خواندم
چون هیچ عاشقی، معشوقش را نمی تواند نفرین کند و آرزوی مرگ او را داشته باشد.
ضمن اینکه تا جایی که امکان دارد همه باید سعی کنند مثبت بخوانند.
حالا دیگر می خواهم ترانه هایی بخوانم که امید و نگاه مثبت در آنها وجود داشته باشد.
ضمن اینک فکر نمی کنم کارهایم تلخ و سیاه باشند.»
در ادامه روند فعالیت موسیقایی چاووشی، او همچنان در حال تجربه های تازه است
و این روزها با خواندن در یکی از سریال های شبکه نمایش خانگی به نام «شهرزاد»، روزهای موفقی را سپری می کند.