متداول ترین روش کوک کمانچه برای دستگاهای ایرانی به این صورت است که سیمهای اول و دوم فاصله چهارم (یا پنجم) نسبت به هم داشته باشند و سیم سوم یک اکتاو بم تر از سیم اول و سیم چهارم یک اکتاو بم تر از سیم دوم میباشد. کوک یعنی نسبت فاصله سیمها به یکدیگر در کمانچه در دستگاههای مختلف موسیقی ایرانی تفاوت میکند.
لازم به ذکر است که در گذشته کمانچه دو سل دو سل کوک میشد اما پس از ورود ویلن به ایران،در کوک کمانچه تغییراتی ایجاد شد و امروزه این ساز همانند ویلن کوک و انگشت گذاری میشود.
در حال حاضر کوک اصلی و رایج کمانچه می لا ر سل که همان کوک ویلن است، میباشد. از جمله میتوان به کوکهای رِ لا رِ سل (برای دستگاه نوا) می لا رِ لا (برای ماهور) و می لا می لا (برای همایون، اصفهان، چهارگاه، ماهور و دستگاه راستپنجگاه) و رلارلا (برای کوک لری)اشاره کرد.
کلاس آموزش آواز کلاسیک
نواختن کمانچه
نوازندهٔ ساز در حالت نشسته پایهٔ کمانچه را روی زمین (یا صندلی) یا زانو قرار میدهد. ساز در موقع اجرا کمی حول محور خود میچرخد و همین عمل تماس آرشه با سیمها را آسان تر میکند. نوازنده ساز را به طور قائم در دست چپ میگیرد و انگشتان همان دست را روی دسته میلغزاند و آرشه را با دست راست به سیمها تماس میدهد.