از قدیمی ترین و شاید حتی اولین تولید کننده رسمی پیانو در انگلستان می توان به کمپانی John Broadwood & Sons اشاره کرد.

اولین پیانوهای ساخت این کارخانه که به پیانوهای مربعی (Square-Pianos) معروف بود شهرت جهانی داشته و کارخانه تولید پیانو Broadwood در طول قرن هجدهم و نوزدهم از بزرگترین و مهمترین سازندگان پیانو در جهان بوده است. به داستان چگونگی شکل گیری این پیانوها توجه کنید.

در سال ۱۷۱۸ شخصی بنام بورکات شودی (Burkat Shudi) در سن شانزده سالگی با خانواده خود از سویس به لندن مهاجرت می کنند، خانواده شودی از سالها قبل در کار ساخت وسایل چوبی بودند. بورکات شودی در یک کارگاه ساخت هارپسیکورد (Harpsichord) مشغول به شاگردی می شود و پس از مدتی در سال ۱۷۲۸ کارگاه هارپسیکورد سازی خود را راه اندازی می کند.

هندل ، موتزارت و …

شاید جالب باشد که بدانید شودی جوان در حالی کمتر از سی سال داشت در سال ۱۷۲۹ یکی از بهترین هارپسیکوردهای موجود در جهان را برای هندل (Handel) می سازد. قرار بر این بوده که هندل این هارپسیکورد را به یکی از خواننده های سوپرانوی ایتالیایی در لندن هدیه دهد. همچنین موتزارت نیز در سن نه سالگی هنگامی که به لندن می آید از هارپسیکوردهای شودی برای نوازندگی استفاده می کند. شودی علاوه بر آن برای بسیاری دیگر از موسیقیدانان و درباریان هارپسیکورد ساخت و شهرت بسیاری در این راه کسب کرد.

آموزش نواختن ساز پیانو

یک ازدواج مناسب

جان برادوود – متولد سال ۱۷۳۲ ، اسکاتلند – در سال ۱۷۶۱ برای کار و انتخاب راه آینده خود به لندن می آید، خانواده او نیز در صنعت نجاری فعالیت می کردند و از نجاران معروف در اسکاتلند بودند.

جان برادوود در سال ۱۷۷۱ با دختر کوچک بورکات شودی ازدواج کرد و پس از مدتی شودی بتدریج اداره کارخانه هارپسیکورد سازی خود را به دست داماد جدید خود یعنی جان سپرد. شودی در سال ۱۷۷۳ از دنیا رفت. پس از گذشت چند سال کیفیت ساخت هارپسیکوردها بقدری پیشرفت کرد که جان توانست آنها را به کشورهای روسیه، پرتغال، دانمارک، ایتالیا، فرانسه، هندوستان و حتی آمریکا صادر کند.

ورود پیانو به عرصه هنر

در این میان گونه های مختلف پیانو فورته (Piano Forte) در انواع و اقسام مختلف در حال ساخت بود و به دلیل زیبایی، حجم بیشتر صدا و سهولت بیان احساسات هنرمندان آنرا به هارپسیکورد ترجیح می دادند. اولین سازنده پیانوهایی که چکش دارند سازنده ایتالیایی بنام کریستوفری (Cristofori) بود که در اوایل قرن هجدهم سه نوع مختلف ساز شبیه به پیانو با چکش را ساخت.

پس از آنکه پسر باخ (Bach) بنام جان کریستین (John Christian) در سال ۱۷۶۷ با یکی از این پیانو ها – که البته ساخت آلمان بود – کنسرتی در لندن اجرا کرد، جان برادوود تصمیم گرفت که وارد صنعت ساخت پیانو شود.

شواهد تاریخی نشان می دهد که تا قبل از سال ۱۷۷۸ کارخانه شودی پیانویی را نساخته است و تنها مبادرت به کوک کردن، تعمیر و یا حمل دیگر پیانوهای موجود در شهر می کرده است. اما آنچه مشخص است و در دفاتر این شرکت ثبت شده آن است که تا سال ۱۷۸۰ تعداد شش عدد از پیانو های Broadwood & Sons در لندن به فروش رفته است.

او در سال ۱۷۸۳ تغییراتی در اکشن (Action) پیانو بوجود آورد و از برنج زیر سیم ها و دمپر ها استفاده کرد. این تغییرات باعث آن شد که پیانو راحت تر نواخته شود و نیز محکم تر باشد. بطوری که در طول دو سال بعد کمپانی او توانست حدود ۱۴۰ پیانو را بفروش برساند. این موفقیت او به حدی بود که توماس جفرسن (Thomas Jefferson) که بعدها سومین رئیس جمهور آمریکا شد برای مذاکره و تاسیس کارخانه در آمریکا به لندن برای مذاکره با جان برادوود آمد.

آموزشگاه ساز پیانو

دیگر فعالیت های برادوود

از دیگر کارهای متمایز این کارخانه می توان به تغییراتی دیگر که در اکشن و Bridge پیانو ایجاد شد و صدای باس را بهبود بخشید نام برد. همچنین افزودن تعداد کلید ها و رساندن آنها به شش اکتاو از فعالیت های جان برادوود بود.

پیانو های برادوود آنقدر خوب نواخته می شد و خوب صدا می داد که بزرگان موسیقی چون شوپن، لیست و … و بسیاری از اشراف زادگان در سراسر اروپا از این پیانو ها برای خود استفاده می کردند. پیانو های رویال (Grand) برادوود در منازل اغلب ملکه ها و پادشاهان اروپا موجود بود. برادوود در سال ۱۸۶۶ دست از تولید پیانو های چهارگوش برداشت و تنها به تولید پیانو های دیواری و رویال پرداخت.

جان برادوود در سال ۱۸۱۲ از دنیا رفت و اداره شرکت به دست یکی از پسرانش بنام هنری واگذار شد.

آموزش ساز پیانو